ئاماژه ادبیات|هنر|علوم اجتماعی
دۊەشەو ساعەت چوار بەێان وە دەنگْ‌هاوارْ خوەم لە خەو هەڵپەڕیم. تا نیشتمەو قنگ، دەس خستم سیگارەگەم بکەمە دیەو. نەخێگ دەم دام. هێمانیش هەسە هەسم بۊ. کابووسْ فرە گەنێگ دیم. لە ناو کتاوەیل خوەنسمە کْ خەو ئایمیزادە تەنیا چەن سانیەس وەلێ فکر کەم ئی کابووسە لە ئەو وەختە کْ خەفتم شرووع بۊ و تا وەختێگ هەڵسام ئدامە داشت. خاسە کْ ئایم تۊەنێد وەگەرد لە خەو هەڵسان لە چنگ کابووسەیل خراو راحەت بوود. خوڵەکوو سیگارەگەم تەکنم و ئێرنگە کْ قردگێگ ئارامەو بۊمە چمە ناو فکر کابووسەگەی دۊەشەو. لەێ خەوە چمانێ: “تاوسان داخێگ‌هاتۊدە مل زمسانْ سەرد و وەهار پڕ وارانێگ و منیش خانێگ بۊم و بان بەرزیێگ گردۊم تماشاێ زەویەگانم کردیام. تا چەو کار کرد زەرد بۊ. چمان زەڕ ڕشانۊنە بان زەوی. باد مەوج خستیادە ناو ئی زەردیە مْ کەێف کردیام. وەختْ درەو گەنم دی‌هاتۊد. ئمڕوو و سوو باێه‌د دەس بکەمە درەو. کارگەر فرەێگ توام. گشت مەردم ئابادیەیل دۊر و نزیک باێس بانە کار. بەش گشتێیان هەس. مەگەر مْ چەنێگ توام؟ بەش گشتێیان دەم تا ژن و مناڵ گشتێیان خوەشحاڵ بوون. ئڕای زمسان ئمساڵ زگ هیچکامیان ورسی نیەمینێد. هەر ماڵچه‌ێگ چەنە بەش زمسانێ وەپێ ڕەسێد. ئەسلەن بان کار بکەن هن خوەێانە. مْ ئڕاێ کیمە. لەی فکرەیلە بۊم دیم لەو دۊرە چەن نەفەر دێرن تیەن. فرە دۊر بۊن. ناو ورشە ورش زەردی گەنمەگە دیار نەۊن. لە وەر چەوم جوور مەردم خوەمان نەۊن. دی ئێرنگە‌هاتۊنە ناوڕاس گەنمەگانم. دەسْ ڕاسم کردمه ساێه‌بان چەوەیلم و چەوم تەنگەو کردم تا بەشکەم بۊنمەێان. چمانێگ چوار نەفەر بۊن. لە ناوڕاس زەویەگان نیشتۊن داشتن وە دەنگْ بەرز خەنسیان. دەنگْ خەنینیان فرە گەن بۊ، خستیادەمە هۊر ئاێم گەنەیلْ کارتوونەیلْ دەورەێ مناڵی. یەیهەو ڕپە کەفتە دڵم. نیەزانم ئڕا حس خراوێگ کردم. نامە دەو. تواستم زۊتر بڕەسمە پێیان بزانم ئڕا‌هاتنەسە ناو زەیوەیلم، لە کوو‌هاتنە، کی کلێیان کردێیه، چە توان. ڕەسیمە دۊر و نزیکێیان وە یەێ جارەکی هەر چوارێیان هەڵسانەو پا. شکڵێیان دیار نەۊ وەلێ هەرچوارێیان دڵنگەیل ئڵاجەۊ و سیە و شتْ شڕ لە وەرێان بۊ. منسیانە شێت. نزیکترەو کْ بۊم دی دەمچەوێان دیارەو بۊ چمان جزام داشتن.یەکلێان هەر لۊت نێیاشت. خوریاۊد. ژێر چەو یەکیگیان شووڕەو بۊد و تا لاێ دەمێ‌هاتۊد. فرە ترسناک بۊن. ڕەسیمە پێیان. تا‌هاتم قسە بکەم دەورم گردن. وە دەورم خڕ خواردیان و ئاوازەیل ئڵاجەۊ خوەنیان. هۊچ لە ئاوازەگانێیان حالی نەۊام. چمانێگ داشتن یەێ مەراسمێگ بردیانە ڕێیه‌و. مەراسمێگ ک ڕەبت وە من و زەۊەگانم داشت. تا تواستم قسەێگ بکەم و چێشتێگ بپرسم یەکێگیان وە پشت دەس دادە ناو دەمم. هە لەێوا کْ وە دەورم خڕ خواردیان هەرکامێان ئاواز خوەنیاد و دەسێگ خستیاد ئڕاێ من. جوور رەقس مەرگ بۊ. فرە ترسیم. نیشتمە زەۊ و دەس نامە بان سەر. من کْ نیشتمە زەۊ، جوور رەقس، ئەوانیش نیشتن وەلی پشت وە من و ڕۊ هەرکامێان ورەو یەێ لا بۊ. ئڕاێ یەێ سانیە دەنگ ئاوازەگەێان بڕیاد. تا‌هاتم فکر بکەم ئی مەراسمْ ترسناکە تەمام بۊە یەێ دەنگێگ چرچگانەمەو. هەرچوارێان وە یەکەو کرمیت چەکانن. چمانێگ چێشتێگ ناو حەڵقم گردۊد. نیەتۊەنستیام‌هاوار بکەم. خوەم لە بانْ زەۊ کڕانم و کەفتمە بان کەوش یەکلێان. تواستم بۊشم “نەکەن یە هن زمسان ئی مەردمەسە” وەلی ڕێ قوڕگم بەسیاۊد. ئەوانیش ئی کرمیتەیلە جوور یەێ جوور رەقس لە وەر چەوم هاوردیان و بردیان و وە دەنگْ بەرز خەنسیان. دەنگْ خەنینیان وڵات گردە وەر. مْ لە ترس و بێ دەسەڵاتی دەس نامە بان گووشم. هەرکامیان کرمیتەگەی دەسێ خست وەرەو یەێ لا. بڵووزەی ئاگر هەڵساد. ئەوان خەنسیان و وە دەورم خڕ خواردیان. باد ئی ئاگرە بردیادە نوا و ئی گەنمەیل عەزیزمە لە بەین چیان. چمانێگ دەر حەڵقم واز بۊ. دەس کردمە‌هاوار کردن. وە چنگ خاک کردیامە بان ئاگرەگە وەلی بێ فایدە. گەرماێ ئاگر گەنمەگانم داشت سزانەم. سەرێگ خڕ دام بزانم یاروەیل چە وە پێیان‌هات وەلی نەیمیان. چمانێگ هەر ناتۊن. مْ‌هاوار کردیام و دیامە مل سەرم و گیرسیام…
سیگارەگە کْ دی تەمام بۊد، تلانمه ناو ژێر سیگاریەگە. ساعەت مووبایلەگە تەماشا کردم. دی خەفتن فایدە نیاشت. هەڵسام بچم دووشێگ بگرم بەشکەم سەرحاڵه‌و بووم. شێر ئاو گەرمەگە واز کردم. چەن تکە ئاو‌هاته خوار و حاڵی بۊم ئاومان قەتعە. حەتمەن لۊلەگە لە شوونێگ شکیاس. تەسمیم گردم چێشتێگ بخوەم. لە ناو یەخچاڵ لێوانێگ شیر دراوردم و نیشتمە بان سەندەلی وەر تلیزوونەگە. تلیزوون کْ ڕووشن کردم ئەخبار شەوه‌کیان داشت لە بارەێ جەنگ و کوشتار ناو یەکێگ لە وڵاتەیل‌هاوسا قسە کردیاد. لێوان شیرەگەم لاوردم و سیگارێگ دەم دام.
سه‌عید خه‌سره‌وئابادیه
