به ياد ٢٥ اسفند و حلبچه ى ٥٠٠٠ شهيد و زخمهاى فراموش ناشدنى:
حلبچهی ذهنم ترمیم میشود
و ماسکهای “آه انسانم آرزوست”:
بگو دستت که را سزاوارست؟
بگو پایت کجای قدیس را مرور؟
بگو نشئهگان صلح از پیراهنت از یوسفت از مریم نشسته در قداستت خبر بیاورند
اعجاز یکبارهی آسمان، تاویل دوبارهی شکفتن
و تمایل خنده به سمت خون و چشمانی بیرون
پناهگاه پناه آغوشش نبود
بگو زمین از چه کسی پاک میشود؟
نامها برای تکرار ابدی شدند
نامینبود
ریوار گفت بر سنگ قبرها نوشتیم:
“استعمال واژگان ممنوع”
مرگ جمعی نامها را ” آنها ” میکند
مرگ جمعی هر ایرادی که دارد.
آخرین انار از شاخه افتاد
آخرین گناه مسموم شد
و آن هزار پا کمیجهید
بگو از گیسوان تابیدهات
بگو از باکرگان سفر کردهات
بگو خدا پایان ما نبود
صلیب سرخ قدم پیش نهاد بعد از ایست جمعی
” اینجا کمیهوا آلوده است، کمی”
ما پیچیدیم به بن بست چشم نرگسها
و تو با باروت لفظهای غسل و چشمان باز
من با پستانهای نارسم در مجاورت ماشههای صلح و آزادی
بگو این زمین برای ما دوباره معنا شود
این وطن است روی دستهایمان
بگو دوباره خانه خانه شود.
ترجمه به کوردی
ئەڕا ئەنارەل حڵەبچە
حڵەبچە زێهنم ساڕێژە ماوو
ئو ماسکەل “ئاح ئنسانم ئاووەختە”
بووش کیەو دەست سۆلیقە
بووش پات کامجا قدیس پەێە مەکەێ
بووش نەشئەل سۆڵح ئەژ کراست کراس یووسفت
ئەژ مەریەم نیشتێ وە قداسەتتەێر
خەوەر بارن
جزمەت ناهەڵمانە ئاسمان، سەرپەڵشت دوجارەێ ڤەچداێن
ئو مەیل خەنە ئەرێ لاێن خوێن و چەمەل زاقێ
پەناگا پەنا باووش نەویتێ
بووش زەمین ئەێ کی پاکە ماووا
نامەل ئەڕا ڤاژا، فرجامێن بینا
نامێ نەویی
“رێووار” ڤت ئەر سەنگقەورەل نۊسامان:
“ئستئماڵ ڤەچرەل کەێخە!”
مەرگ دەسەجەمینامەلە مەکێە “ئەون”
مەرگ دەسەجەمیهەر پێسیئێ دێرێ.
ئەنار دۆماێن ئەێ پەل کەترا
گۆنا دۆماێن خەمەریە کردێ
ئو ئە کشی هزارپا ڤاز بردێا
ئەێ گێسەل تاوودریات بووش
ئەێ ئازوەل سەفەرکردەت بووش
بووش خۆدا ئاخر ئیمە نەویی
سەلیب سوێر هەتەو ڤەر دۆما ئیست دەسەجەمی
“ئێرە کەمێ هەووا ئالوودێە، گەئەڵێ”
ئیمە پێچامانە بنبەس چەم نەرگسەلەورە
تۆ وەگەرد بارووت لەفزەل غوسڵ و چەمەل ڤازتا
م وەگەرد مەمکەل کاڵ
وە لا ماشەل سۆڵح و ئازادیا
بووش ئێ زەمینە دۆگلە ئەڕا ئیمە مەئنا بوو
ئیە نیشتمانە ئەر رۊ دەسەلمان
بووش دووارە ماڵ بووە ماڵ.
شوكا_حسينى
از كتاب: زمين كره اى سياسى بود
ترجمه به کوردی: ئەمین خەلیلی
