بخش ادبی فارسی

 می‌گوید: بختک در جنگل‌هاست. در تاریکی می‌پرد روی آدم و می‌شود وَبالِ جانِ آدم. می‌نشیند روی پشتت. روی گردنت. می‌شود همدمِ زندگی‌ات. مادر که این را می‌گوید، پدر ادامه‌اش می‌دهد: این که می‌گویی «دَوال‌پا»ست، دست و پای درازی هم دارد، مثلِ خودِ شیطان. این را که می‌گوید، چپ چپ نگاهم …

در گوشم نوایی خلاف جهت این باد می‌وزد ساز من با نت‌های فالش جریان کوک نمی‌شود در راه مدرسه سر بودن و نبودن روی موزائیک‌های پیاده رو شرط می‌بندم بودن نبودن بودن نبودن آخرین موزائیک همیشه نصفه است نمی‌توان بود هنگامی‌که ماهی‌ها دریا زده‌اند اگر شیطنت کنند به قصد دیدن …

وجود و هستی، تنها در زمان و زبان است که معنا می‌یابد و شعر عالی ترین فرم زبان است. “مارتین‌هایدگر” با یک نگاه اجمالی به تاریخ فلسفه، شاید این موضوع، به وضوح قابل برداشت باشد که اغلب فلاسفه، نگاه خوبی به زنان نداشته‌اند و دیدگاه آن‌ها غالبا حامل نوعی سوظن …

دیداری خودمانی با آزاد عبدالواحد گفت و گو: امین گردیگلانی ترجمە: عادل قادری آزاد عبدالواحد، در دنیای روشنفکری و ژورنالیزم چهرە و سیمایی شناختە شدە است، سالهاست کە در این زمینە با رٶیای نویسندەای پرامید تلاش کردە است، آثار این نویسندە روایتیست از نقد و پژوهشی دور از جانبداری و …

  «خودکار خارق‌العاده»   ترجیح می‌دهم با خودکار کهنه‌ای بنویسم که از ته جوب خیابان پیدا کردم یا یکی از همین خودکارهایی که از یک جوشکاری بانک یا پمپ بنزین کش رفتم نه فقط به‌خاطر این‌که مفت و مجانی‌ست چون خیال می‌کنم تنها یک وسیله‌ی این‌جوری فیوز نوشتن و ذوقِ …

    «لاکان و نقد پسا‌فمنیستی سینما» نمایشگری نشان‌دهنده‌ی شکست امر واقعی در سازگار کردن امر نمادین است، تلاشی از سوی زن برای غلبه بر سوبژکتیویته‌اش درون محدودیت‌های نظام نمادینی که در آن گنجانیده می‌شود. برخی نظریه‌پردازان فمنیست فیلم نمایشگری را شکل ملایمی‌از بازی می‌دانند و برخی دیگر نیز آن …

  آخرین چیزی که به یاد می‌آورم این است به سوی در می‌دویدم، می‌بایست راه برگشت را پیدا می‌کردم نگهبان شب گفت آرام باش ما این‌جا هستیم تا در خدمت تو باشیم تو هر زمان که مایلی می‌توانی قصد رفتن کنی، اما هرگز نمی‌توانی این‌جا را ترک کنی. -ترانه‌ی هتل …

آپوریا – بهرام مقدادی آپوریا (معما؛ چیستان) Aporia این واژه در اصل یونانی است و از علم بلاغت وارد نقد ادبی شده است. در یونان باستان از این واژه برای نوعی فن سخنگویی یا صفت ادبی استفاده می‌شد که سخنگو یا شخصیت نمایشی، پرسش فلسفی غیرقابل حلی را مطرح می‌کرد. …